სანამ სახლამდე მივიდოდით ჩუმად ვიჯექით,ვერ ვიტანდი როცა ვინმე მეკითხებოდა რამეს! მამაც ხშირად მეკითხებოდა ხოლმე მაგრამ მიხვდა რომ არ მიყვარდა! სახლამდე რომ მივახწიე ჩქარა ამოვიღე ჩემი ბარგი და სახლისკენ გავიხედე სახლი არც თუ ისე დიდი იყო.შევედი შიგნით ავედი კიბეებზე და ჩემი ძველი ოთახი ვნახე,არ შეცვლილა ჩემი ნახატები კიდევ ეკიდა და კომპიუტერი რომელიც დიდი ხანი გაფუჭებული იყო.მამას ყველაფერი მოუმაზადებია ჩემთვის! მეც ნელნელა ბარგის ამოლაგება დავიწყე არ მიყვარდა პრანჭიაობა მხოლოდ მომავალზე ფიქრით ვცხოვრობდიი.მეგობრები არ მყავდა არც ძველ სახლში და აქ ხომ საერტოდ! გასასეირნებლად ჩავედი ქვემოთ,მიყვარდა ამ ქალაქის სუფთა ჰაერი რომ გამვედი სახლიდან მამას ვუთხარი გასასეირნებლად რომ მივდიოდი და გზას გავყევი! გავიარე ბევრი სახლი და ტყეშიც შევეჩეხე... უკან დაბრუნების დროც მოვიდა უკან რომ მივიხედე სად წავსულიყავი არ ვიცოდი ხან იქიტ გავიხედე ხან აქეთ უცბათ რაგაც შემეხო შევტრიალდი და ბიჭი დავინახე -უკაცრავათ შემტხვევით აქედან გასასვლელი გზა ხომ არ იცით? -რატქმაუნდა ვიცი! ეს ტყე 5 თითივით ვიცი! მოვიდა ხელი მომკიდა მე გავწითლდი მაგრამ არ შევიმჩნიე თითქოს ვერც ვიგრძენი! ბიჭმა გამიყვანა და ხელი გამიშვა. -აქ რამ მოიგყვანა? და რა სულელი უნდა იყო რომ ამ ტყეში გაიარო!ნუთუ მართლა ასეთი დებილი ხარ? -უკაცრავათ მაგრამ ახლახანს ჩამოვედი! და ნორმალურად არ ვიცი ეს ადგილები! -გასაგებია წადი სახლში თორემ აქ დარჩენას არ გირჩევ ისე სულელივით სადმე გაებმევი! -იქნებ ჯერ სახელი იკითხო ეგრე რომ მელაპარაკები! რა ქვია და ვინ ხარ? -ეგ არ არის საჭირო იმისთვის რომ გამოასწორო შენი დანაშაული-თქვა ბიჭმა,თითქოს ძალიან ღელავდა ჩემზე. -მე არცკი გიცნობ და რატომ მეუხეშები ასე?-ვთქვი გაკვირვებული და წავედი იმ ადგილიდან ბიჭიც ნელნელა დაიძრა სახლში ეომ მივედიი დამხვდა მამაჩემი აღელბეული.მე მინდოდა ყველაფერი ამეხსნა ჩემი დაგვიანების მიზეზი მაგრამ არ მინდოდა მისი განაწენება და ზემოთ ავედი! ჩავიცვი პიჟამა და ფირობდი იმ ბიჭზე არ მომწონებია მაგრამ ამინც მაინეტერესებდა ვინ იყო და ჩემგან რა სურდა გათენდა თუ არა ჩამოვეი კიბეებიდან შევჭამე საჭმელი და გავედი სახლიდან,მამამ მთხოვა მის მანქანაში ჩავჯდომილიყავიდა წავეყვანე მაგრამ არ მოვინდომე და ფეხით წავედი. მეც კარგად ვიცოდი მანქანის ტარება მაგრამ სად მეშოვა მანქანა? როცა მივდეი სკოლაში საკლასო ოთახში დიდი არეულობა დამხვდა...ყველანი რაღაცას შვებოდნენდ მე წყანრად დავჯექი მაგიდასთან არ მინდოდა ყურადღება მოექციათ ჩემთვის.მასწავლებელიც შემოვიდა ყველამ დაიკავა თავისი ადგილები მე როგორც ყოველთვის არ მიმართლებდა და ბიჭი დამიჯდა.ბიჭი ძალინ სიმპატიური იყო მაგრამ არ მიყვარდა ასეტი დოინის ბიჭები! ზარის დარეკვის შემდეგ კაფეტერიაში შევედი ავიღე საჭმელი და მაგიდას მივუჯექი სადაც არავინ იჯდა.მომიჯდა ისევ ის ბიჭი რომელთანც ვიჯექი და სახელი მკითხა. -ლილი -ვენისი მოკლედ სათქმელად ვენი-ბიჭმა ხელი გამომიწოდა და მივხვდი რომ ხელის ჩამორთმევა სურდა ჩამოვართვი -იცი ძალინ მინდოდა შენი გაცნობა მაგრამ არ მინდოდა შენთვის ხელის შეშლა,საყვარლად ისმენდი და ამიტომ... -იცი ხშირად მიწევს მოსმენა რადგან მინდა მალე დავამთავრო სკოლა-ვთქვი წყანარად მე -მეც ძალინ მინდა შენ ალბთ ახალი ხარ,რადგან არასოდეს მინახიხარ სკოლაში. -კი ახალი ვარ! -ისე შენ თბილი ადგილებში ცხოვრობდი? -კი მაგრამ მომიწია აქ წამოსვლა თანაც ძალინ მინდოდა მამასთან ყოფნა ნუ ხომ იცი როცა გენატრება ადამინი... -კი როგორ არ ვიცი-გამაწყვეტინა სიტყვა-შეგიძლია ჩემთან ერთად ჩაება ჩვენი სკოლის საქმეებში -კი მაგრამ...იცი მე მაინც არ ვერვკვევი ასეთ რაღაცეებში ამიტომ... ხომ მიხვდი?-თვალი ჩავუკარი და დავტოვე ის ადგილი კარგად გამომივიდა თვალის ჩაკვრა.შევხედე საათს და ვნახე რომ უკვე წასვლის დრო იყო სახლში -